🗊Презентация Куръон ва Мафхуми. Имомат

Куръон ва Мафхуми Имомат

Аз калимаи араби «амма-яа’умму», ки маънои калимаи имом- рохбар, сарвар ва шахси дорои дониши Худованди (хазинаи илми Худованди), ки касе хамонанди у нест Аз калимаи араби «амма-яа’умму», ки маънои калимаи имом- рохбар, сарвар ва шахси дорои дониши Худованди (хазинаи илми Худованди), ки касе хамонанди у нест Умм (модар), умма – дин, чамоат, миллат, модари чамоат Дар Куръон 12 маротиба омадааст, ки чунин маънохоро дорост: рохбар, намуна, рохнамо, муаллим , султон,амр, мулк, нур ва хикмат Имомат ин иноят (илтифоти)Худовандист, ва касе худ аз худ ба он сохиб шудан наметавонад (Энсиклопедия сах.292)

«Ман туро пешво/имоми мардум гардонидам- инни ча’йлука ли нас имаман» (2:124) «Ва хамаро пешвоёне сохтем, ки ба амри Мо хидоят мекарданд. Ва анчом додани корхои нек ва барпой доштани намоз» (21:73) «Ва хар чиро забт кардем дар имом/рохбари ошкор – ва кулла шайъин ахсайноху фи Имомим мубин» (36:12) Имом рохи харруза ва рухонии муридро бо воситаи таълим равшан месозад

«Эй касоне, ки имон овардаед, аз Худо итоъат кунед ва аз расул ва улувуламри (сохибони амр) хеш фармон баред- Ё айюхалазина оману атиъуллоха ва атиъурасула ва улиламри минкум». (4:59) «Эй Расул, муъминоне, ки бо ту байат (ахд, паймон, савганд) кардаанд ба хакикат бо Худо байат кардаанд, дасти Худо болои дастхои онхост. Пас аз он накзи (шикастан) байат кунанд ба хакикат ба ба зарар ва халоки худ икдом карда ва хар ки бо ахд бо Худо баста вафо кунад ба зуди ба у подоши бузург ато хохад шуд» (48:10)

Эй пайёмбар, он чиро аз Парвардигорат бар ту нозил шудааст, ба мардум бирасон. Агар чунин накуни, амри рисолати Уро адо накардаи. Худо туро аз мардум хифз мекунад, ки Худо мардуми кофирро хидоят намекунад - Ё айюхаррасулу баллиг мо унзила ва илайка мин раббика ва ин лам тафъал, фа мо балагта рисолатаху валлоху яъсимука минаннос(3).

Бузургии Худовандро нишон медихад, ки интихоб ба дасти Уст Интихоби Имом аз тарафи Худованд аст Шинохти Худо аз тарики Худо Хазрати Мухаммад факат пайомрасон аст ва на интихобкунанда Шииён бовари доранд, ки ин оид ба интихоби Хазрати Али буд Агар ин пайомро намерасонд ичрои вазифа намекард

Чойнишини (аз нигохи ал-ул Суннат ва Шииён) Халифахои Рошиддин (розигии умма) Хонадони ё хилофати Аббосиён ва Уммавиён Такя ба Хадис ва Шариат маънои асоси барои ал-ул Суннат гашт

Шаҳодат медиҳам, ки «нест Худое ба ҷуз Аллоҳ. Ва шаҳодат медиҳам, ки Муҳаммад расули Аллоҳ. Ва шаҳодат медиҳам, ки Алӣ амири мӯъминон ва Алӣ аз Аллоҳ аст – ло иллоха иллаллоху Мухаммадун расуллулох… (2)» «Бор Худоё, иноят фармо раҳмати хешро бар Муҳаммади Мустафо ва бар Алии Муртазо ва бар Имомони пок ва бар далели амр соҳиби вақт ва замон Имоми ҳозир ва ошкори мо Мавлоно Шоҳкарим- ал-Ҳусайни – Аллохума салли ало Мухаммадинал Мустафо ва Алийинил Муртазо …(1)». Шаходат- гувохи додан, ахд бастан Иноят - мададгори, дастгири, ёри, лутфу мархамат, мехрубони

Бигу: “Бар ин рисолат музде аз шумо чуз дуст доштани хешовандон намехохам ”(Сураи 42:23) Мухаббат нисбат ба хонадони Расули Худо низ хости Худовандист ва ин фарзи хар як муъмин хаст (Имом Шофеи ) Эй ахли байт Худо мехохад палидиро аз Шумо дур кунад ва шуморо пок дорад (Сураи 33:33)

Мухимияти мафхуми Имомат дар баробари шинохти Худо ва Пайомбар Ахл-ул байт ё хонаводаи Пйёмбари Худо (панч тани пок) Имомон Авлоди Пайомбар (насъ) Имоми Замон ё Рохбари Хозир дар хама давру замон Шинохти Куръон ва суннатхои мазхаби Имом чахорчуби тахвил ва тафс ири Куръонро барои муридонаш месозад

Имомон дорои дониши бепоён оид ба Куръонро дороянд ва онхо ин китоби мукадасро зинда ба монанди рохнамои рухони ва аклони нигох медоранд. Онхо Куръони нотиканд ва Куръон баъд аз вафоти хазрати Мухаммад Куръони сомит аст. (Доъи Мансури Ямани)

Ё Худоё калби маро бо Куръон осуда гардон, чашми маро бо Куръон равшан гардон, ва забонамро бо Куръон рохнамои кун. Маро кувват бибахш то он даме, ки ба ман чон бахшидаи, чунки ба гайр аз ту касу кувва ва кудрате надорам.

Падари дини, ки мар –нафси муъминро ба маххали падар аст, Расул аст ва он модари дини, ки у мар –нафси муъминро ба махалли модар аст, васии уст (сах.262) Имом хам динро боисти ва хам дунёро вочиб (бисёр лозим, зарури) аст (сах.264) 7 чиз бибояд, то имомат уро бошад: 1. Имоми гузашта уро бар имомат насб (таъин) кунад; 2. аз ахли байти Расул бошад; 3. илми дин боядаш; 4. пархезгор бошад; 5. чиходкунанда бошад; 6. хислатхои неку боядаш; 7. бениёз бошад аз даъво (талаби нодуруст, нохак) кардан (чунки имомат авлодист) (сах. 265) Ё Али ману ту падару модари муъминонем (Хазрати Мухаммад) «Парвардигори ту хар чиро, ки бихохад , меофаринад ва бармегузинад» (28:68) яъне аз бандагон мар рисолат ва васоят (чйнишин, дуст) ва имоматро (Куллиёт сах. 319)

Вазифаи Имом ин пок кардани инсоният ва тайёр кардани у дар дарёфт ва шинохти хак, ки ин дар баргардондани инсон ба хонаи аввалааш Роли Имом ин кумак кардани муридон барои шинохти марифати калби чунки Имом дори «хазинаи илми Худовандист» Рохбари Хакикатпараст Имом Али имоми аввлин буд ва агар касе уро шинохт накунад ё шак биёрад пас ба мехрубонии Худованд ва ба маърифати Худованди шак овардааст Чустучуи дини барои шинохти Худованд ва шинохти худи Бо чашми сар Уро натавон шинохт ва дарёфт, аммо калби инсон бо хакикати имон Уро хохад дарёфт (Имом Али)